Eg har funne vegen gjennom enno ei barnebok. Reisa til H. av forfattar Marit Kaldhol og illustratør Justyna Nyka (Samlaget 2005). Det er ei lita, veldig rik bok som drog meg ut på ferie, men fyrst fekk eg lov å tenkje på det viktige planarbeidet før ein legg ut på tur.
Selma Jensen har ein kanin. Kaninen er tysk. Selma vil reise til kaninen sin heimby, Hamburg. Men fyrst må kaninen ruge fram ein kylling frå egget Selma stal frå kjøleskapet, for far hennar har sagt at det er så fint å vere tre, slik som han, mora og Selma er til saman.
Det er ei bok med interessante bilete og ei blanding mellom det umoglege og det moglege – røynd og fantasi og draumar som gjer livet fint, og spennande å utforske. Boka er ei oppdagingsreise. Og eg tenkjer – ho er også eit anna svar på kven som kom fyrst av høna og egget, kan det vere ei tøy-kanin?
Boka er godt illustrert og har sterke fargar. Ho sette farge på dagen min. Eg vonar ho kan vere eit fargerikt innslag i eit barns kvardag også. Ein kan få riktig lyst til å pakke sekken sin og sjå verda, men eg trur ein samstundes får eit blikk på det som er bra heime.
Eg vil nemne ein kuriositet til slutt (og han vil få litt spalteplass): Eg er heldig kjenne forfattaren Kaldhol litt. Ein dag spurde ho om eg likar alt eg les, eller om eg er kritisk til noko også. Eg set så pris på ord, eg likar å sjå dei sette saman på ulike vis, få kome inn i eit anna menneske sine auge og sjå verda med hans eller hennar. Eg kan òg vere kritisk, men å lese gir meg alltid noko – ei kjensle, ei mening med tid som kanskje hadde vore tom? Eg fylgjer meg med ord og liv, og eg vert liv laga sjølv.
Spørsmålet til Marit fekk meg rett til å tenkje, og eg vart kritisk mot meg sjølv for at eg seier så mykje bra om det eg les, snakkar om bøker og skriv om bøker. Men då eg var ferdig med å skamme meg, tok eg til vett att og godtok meg sjølv og interessa for litteratur, eg konkluderte: Ein skal like livet sitt, eg har vidare valt å lese nett fordi det å lese, for meg, gir livet innhald og auka verdi.
Menneska som skriv, er med på å gjere det enno betre! Livet har liksom fleire sider då, og dei vert meir fylde og utfyller kvarandre me. Eg gler meg til å lese meir av Kaldhol og dei andre forfattarane, og å fortsette skrivinga – aleine og saman. Vi er ein bra gjeng av litteraturlikare tykkjer eg. Eg er pakka og klar, blyantar og klede i ein skulesekk. Som ein tysk kanin kanskje kan eg seie til slutt, til barnet i meg: Eg rugar på ein god historie og gler meg til å hoppe fram i verda. Helsing Helene Harefrøken, glad og… Det er ein slags lovnad.
aspergerinformator.com 